Enerzijds zegt mijn hart dat ik wil doorgaan en in de "frontlinie" mijn werk voor Lelystad wil blijven doen. En dit zegt alles over de gepassioneerdheid die ik ervoor in me heb. Anderzijds zegt mijn hoofd, niet doen Wout, het is mooi geweest, er is nog meer in het leven dan alleen maar werk, werk, werk.
Twee jaar geleden ben ik getroffen door een hersentumor en dit heeft me veranderd. Ik kijk nu anders tegen de dingen in het leven aan en dat is goed. Want de echt waardevolle dingen in het leven zijn niet uit te drukken in geld, status of succes. Dat maakt ook dat ik er zo'n moeite mee heb om te zien dat in Lelystad het duale stelsel is omgeslagen in duelleren.
Vooral de laatste maanden is het bal. Zeg maar sinds het voorstel van de Flevokust (unaniem) is verworpen. In deze raadsperiode is het meermaals voorgekomen dat een coalitiepartij tegen een collegevoorstel stemde. Maar nu de InwonersPartij daar een keer standvastig in is, is het kennelijk ineens 'not done'. Als ik dan vervolgens meemaak hoe diezelfde coalitiegenoten omgaan met de telfouten inzake de ondernemersvereniging en hoe zij nu de zaak aanvliegen ten aanzien van de parkeerexploitatie, dan spelen er blijkbaar andere belangen een grotere rol, zo vlak voor de verkiezingen. Tel daar dan ook nog eens bij op hoe er op social-media met modder naar mijn partij en onze kandidaten wordt gegooid en de agressieve toon waarop ik na een verkiezingsdebat wordt aangesproken, dan heeft dat echt niets meer met de politieke inhoud of met respect te maken. De Lelystadse politiek gaat dan niet meer over wat voor inwoners en ondernemers belangrijk is.
In zo'n politiek klimaat wil ik niet langer opereren, want op dat niveau wil ik me als politicus niet begeven. Dat is het mij persoonlijk niet meer waard. En dat na vier economisch zware jaren met een college dat echt klonk als een klok. Samenwerking, respect voor elkaars mening, maar ook keihard werken en ondanks de bezuinigingen van meer dan 30 miljoen toch nog veel weten te bereiken met elkaar.
De InwonersPartij blijf ik natuurlijk altijd ondersteunen waar ik kan. Hoe precies, daar heb ik een glazen bol bij nodig, maar daarom sta ik nog wel als lijstduwer op de kieslijst om mijn betrokkenheid te tonen. Zelf denk ik aan een coachende, adviserende rol op de achtergrond. Dus niet meer actief op de voorgrond als raadslid of wethouder. Dat hoeft ook niet, want daar heeft de InwonersPartij nu hele goede kandidaten voor. En wat mij betreft zijn die straks aan zet. Daarom zetten wij de eerste kandidaten op onze lijst, die meeste kans op een raadszetel maken, in onze campagne in de spotlights.
Ik ben maar wat trots op dit enthousiaste kanjerteam en wens hen heel veel succes!!
Tot slot, wie kent 'm niet: zeg nooit nooit in het leven, want het kan soms heel anders gaan dan dat je tevoren bedenkt! Dit eerlijke verhaal had ik graag wat duidelijker in de 8 minuten bij 'Over Flevoland Gesproken" over het voetlicht willen brengen. Bij deze alsnog.
"Leef nu, het is later dan je denkt!"