zondag 27 februari 2011

Week 8 - 2011

Provinciale Staten verkiezingen
Als inwoner van deze provincie begin ik mij behoorlijk te irriteren aan het gedrag van de politieke partijen voor deze verkiezingen. De soms respectloze manier waarop de linkse partijen naar de rechtse partijen uithalen vind ik niet altijd terecht maar ook niet eerlijk. Alsof de PvdA en de ChristenUnie uit het vorige kabinet niet mede-verantwoordelijk zijn geweest voor de huidige financielle tekorten en de economische crisis in dit land. Was het niet Wouter Bos die miljarden euro's steun heeft gegeven aan de banken? Betalen wij met ons allen daarvoor nu de rekening? Ja, denk hierbij vooral aan al die gedupeerden van de DSB en dat is niet eerlijk, maar het is nu eenmaal niet anders. De werkelijk reden dat er van de daken geschreeuwd wordt om vooral niet op de VVD, CDA en de PVV te stemmen is om ervoor te zorgen dat de huidige regeringspartijen geen meerderheid in de 1e kamer krijgen. Daarmee wordt het huidige kabinet geen eerlijke kans gegund en "regeringsdood" gemaakt. Feitelijk komt het erop neer dat je dan Nederland onbestuurbaar maakt. Alsof dat wel goed is voor onze economische en financielle situatie.

maandag 21 februari 2011

Week 7 - 2011

Bezuinigingen doen altijd pijn
De afgelopen weken zijn we al behoorlijk bezig om invulling te geven aan de bezuinigingsopdracht die we onszelf hebben opgelegd. Dat valt niet mee binnen de uitgangspunten en randvoorwaarden zoals dit door de coalitiepartijen InwonersPartij, VVD en PvdA in het coalitieakkoord is vastgelegd. Twee belangrijke zaken willen wij overeind houden, namelijk het effectief sociaal beleid en geen lastenverzwaring voor de inwoners van Lelystad.

De kaasschaafmethode gaat niet meer werken er zullen duidelijke keuzes gemaakt moeten worden om binnen de randvoorwaarden onze bezuinigingsdoelen te halen. Wat goed tegen het licht gehouden moet worden is welke taken we nog als gemeente willen behouden en welke we zouden kunen afstoten, danwel gaan privatiseren. Dat voor het toepassen van bezuinigingen lef nodig is blijkt ook bij de Provinciale verkiezingen. De meeste provinciale politieke partijen (vooral links) roepen om het hardst waar vooral niet op bezuinigd mag worden, maar vergeten te noemen waar dan wel. Als het gaat om herten naar Duitsland te kunnen laten lopen of om de kwaliteit van het onderwijs of om het openbaar vervoer te waarborgen, dan zou ik het wel weten. Er breken nog spannende tijden aan, want links- of rechtsom, bezuinigingen doen altijd pijn!

zaterdag 12 februari 2011

Week 6 - 2011

Opknappers Spettertuin gezocht
De gemeente 'moet' aan vele kanten bezuinigen. Daar gaan we met ons allen iets van merken, ook in de openbare buitenruimten voor wat betreft groen-onderhoud en natuurlijke speelplaatsen. Daarom is het van groot belang dat de inwoners van deze stad vrijwillig de helpende hand uitreiken, om de reeds gerealiseerde voorzieningen te helpen te onderhouden. Landschapsbeheer Flevoland zoekt daarom vrijwilligers die mee willen helpen om de natuurlijke speelplaats de Spettertuin in Lelystad klaar te maken voor het voorjaar.

Op zaterdagmiddag 19 februari zijn er diverse werkzaamheden. Van 13.30 tot 16.00 uur zijn vrijwilligers welkom. Er wordt gezorgd voor gereedschap, begeleiding, koffie en thee.

vrijdag 4 februari 2011

Week 5 - 2011

Een weekje op de wintersport (maar niet heus)
Wat een pech! Elk jaar ga ik in deze tijd met mijn fractievoorzitter Luc Baaten een weekje naar Oostenrijk om onze conditie op pijl te houden. Nu ging het vreselijk mis. Waren net een dag aan het skien op fantastisch verse sneeuw en met een stralende zon. Ik struikelde over mij ski en kwam zeer ongelukkig op mijn rechter schouder terecht. Eindconclusie: 'schouder op 2 plaatsen gebroken'. Volgens de Oosenrijkse arts was een operatie (nog) niet nodig, als de breuken binnen veertien dagen aan elkaar groeien. Dus de schouder werd vastgezet. Met drie dozen zware pijnstillers konden we dus weer huiswaarts keren. Voor Luc was de pret er ook af, maar zonder klagen zette hij mij na twee dagen vakantie en 2100 kilometer weer keurig thuis af. Volgende keer beter zullen we maar zeggen. Dan nu maar weer aan het werk, dat moet lukken met één hand, immers het is grotendeels vergaderen, overleggen en nog eens vergaderen.